از صدای فریاد های خودم گویی کر شدم
در جلسه منتخبین شورای معلمین استان خراسان شمالی، که در سال ۱۳۹۸ (۲۰۱۹ میلادی) برگزار شد، معلم نمونه، خانم زهرا عوضزاده دست به اعتراض زد و زبان معلمان زندانی و تبعیدی شد:
«من زهرا عوضزاده نیستم، محمد حبیبی هستم، من اسماعیل عبدی هستم…».
محمد حبیبی، معلم، زندانی سیاسی سابق و از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی معلمان ایران است که به خاطر تجاری و کالایی شدن آموزش در ایران، برخلاف اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی مبنی بر تأمین آموزش رایگان، دستگیر، زندانی و خوشبختانه در نهایت آزاد شد.
خانم عوضزاده ادامه داد:
«از فریادهایی که کشیده‌ام هم گوشهایم کَر شد هم خوشحال شدم… ما داد می‌زنیم و پرینازها و صفدری‌ها و نادری‌ها فریاد می‌کشند، اما در کجا؟! در جایی که هیچکس صدایمان را نمی‌شنود».
.
به گفته‌ی خانم عوضزاده، رزومه‌ی تمام معلمین کنشگر صنفی «اخراج، توبیخ، تنبیه، زندان و محکومیت کیفری» است.
سئوال بنیاد محسن هشترودی:
به واقع آیا معلمین شریف که پایه‌ی اصلی تربیت فرزندان، برای آینده‌ی ایران‌اند، مجرم و مخل امنیت ملی هستند؟جواب خانم عوضزاده در همان جلسه:
«مجرم اختلاس‌گران و دولتمردانی هستند که حقوق ما را گرفته‌اند، شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهند و اکنون با زن و بچه‌هایشان مقیم همان آمریکا هستند. مخل امنیت ملی آموزش و پرورشی است که معتاد، بیکار و افراد بی‌مسئولیت تحویل جامعه می‌دهد که میهن برایشان هیچ مفهومی ندارد، نه معلمان».
